Week van de rouw voor kinderen: kinderen in rouw helpen

“Kinderen zijn vaak nog de ‘vergeten rouwenden’ binnen families”, legt Alison Penny van Childhood Bereavement Network uit. “Als mensen na een overlijden met families praten, wordt er vaak niet over de behoeften van kinderen gesproken.”

Daarom vindt de Children’s Grief Awareness Week, georganiseerd door Childhood Bereavement Network en Grief Encounter, elk jaar in november plaats. De week heeft tot doel enig licht te werpen op de unieke uitdagingen van rouw in de kindertijd. Dit jaar is het thema #MakeTime2Listen, waarbij ouders, verzorgers, leraren en vrienden worden aangemoedigd om echt te luisteren naar wat een rouwend kind hen vertelt en de laatste wilbeschikking, maar wat is een laatste wilbeschikking?

Volgens Childhood Bereavement Network, 1 op 29 kinderen op scholen in Nederland het overlijden van een ouder of broer of zus hebben meegemaakt. Dat komt neer op ongeveer één kind in elke klas dat te maken heeft met onvoorstelbaar verdriet en verwarring.

“We weten dat kinderen vaak worstelen met hun gevoelens na een overlijden. Ze kunnen een echte mengeling van gevoelens hebben: angst, woede, verdriet, spijt. Soms voelen ze zich ook behoorlijk schuldig over de dood – kinderen denken vaak dat ze verantwoordelijk zijn voor de dood omdat ze boos op iemand waren, of omdat ze iets gemeens zeiden.

“Het is belangrijk om te luisteren naar wat kinderen bepaalde angsten en zorgen zijn. Hen helpen die angsten te ontwarren kan heel nuttig zijn.”

Bevindingen van een nieuwe studie van nabestaanden voor de bewustmakingsweek van dit jaar hebben aangetoond hoe uitdagend dit kan zijn: “Kinderen die zijn nabestaanden hebben niet alleen met een hele reeks emoties, zijn ze misschien terughoudender om die zorgen te delen. Zo zou slechts 28% van de nabestaanden hun gevoelens met een vriend delen, vergeleken met 40% van degenen die geen nabestaanden hebben gehad.

“Dus het is echt belangrijk voor volwassenen en vrienden in het leven van dat kind om tijd vrij te maken om heel aandachtig te luisteren naar wat ze te zeggen hebben – en ook voor kinderen om te beseffen dat het oké is om hun zorgen te delen met iemand die ze vertrouwen.”

Het gaat ook niet alleen om verbale communicatie, Alison legt uit, maar dat ze gevoeliger is voor alle vormen van communicatie die je kunnen vertellen hoe een nabestaand kind ermee omgaat.

“Niet alle kinderen zullen altijd willen delen, maar hun ondersteuningsnetwerk kan meeluisteren allerlei manieren. Het gaat niet altijd om het luisteren naar de woorden van kinderen, maar om het begrijpen van alles wat er in hun leven gebeurt en om die informatie te gebruiken om na te denken over hoe je dat kind kunt ondersteunen.”